Waarom Sportman van het Jaar Remco Evenepoel van Tokio het hoofddoel van zijn seizoen maakt

“Olympische Spelen zijn magisch”

Sportman van het Jaar worden. Op je negentiende. Geen enkele mannelijke atleet kreeg ooit voor mekaar wat Remco Evenepoel eind vorig jaar flikte. De Brabander dwong in zijn eerste jaar bij de profs met een komeetvaart een eigen plek af op de Planeet Wielrennen en kijkt op de drempel van een nieuw seizoen uit naar wat komen moet. Meer en beter, dat spreekt vanzelf. En dat moois moet straks onder meer uit Japan komen.

“Waar ik goed wil zijn? In Luik-Bastenaken-Luik en in de Ronde van Lombardije.” Dat zijn de twee klassiekers die Remco Evenepoel het meest na aan het hart liggen. Maar als je de Europese kampioen tijdrijden een rode stift en een kalender zou overhandigen bevinden de data die worden aangekruist zich in de zomerperiode. Op de dagen waarop de olympische chronoproef en de wegrit worden afgewerkt. Want Remco Evenepoel hééft iets met de Olympische Spelen. “Dat is een magisch evenement.”

Als ik de 15-jarige Remco Evenepoel had gevraagd wat het grootste sportevenement was waaraan hij als atleet wilde deelnemen, wat had hij dan geantwoord? De Olympische Spelen of het wereldkampioenschap voetbal?

Remco Evenepoel: “Als je voetballer bent is dat het allerhoogste doel dat je kan bereiken. Dus de jongen die ik vier jaar geleden was had niet getwijfeld om een antwoord te geven op die vraag. Het wereldkampioenschap voetbal, ongetwijfeld. (Lacht) Al heeft het lot beslist dat ik er na verloop van tijd anders tegenaan ben gaan kijken.”

Als ik je nu de keuze zou geven: wereldkampioen wielrennen worden of olympisch goud behalen? Wat kies je dan?

“Olympisch kampioen, zonder twijfel. De Olympische Spelen, dat overstijgt de traditionele sportsfeer. Je maakt deel uit van een groter geheel, je zit niet meer in die cocon van het wielrennen. Je komt met zoveel andere, nieuwe indrukken in contact… Ik ben zeker dat dat een heel ander gevoel zal geven. En stel dat je kan winnen: ook die erkenning zal anders zijn, vermoed ik. Natuurlijk krijg je als wereldkampioen ook veel respect en waardering, maar ik denk dat zo’n olympische titel toch nog een boel andere dingen losmaakt. Bij mezelf en bij het brede publiek. Als ik echt eerlijk ben: dat zou me nog meer voldoening geven.”

Als je de regenboogtrui om je schouders krijgt ben je een topper. Wie olympisch kampioen wordt is een held. Wat vind je van die stelling?

“Dat is misschien een tikje overdreven. (Lacht) Een wereldtitel winnen is ook ongelooflijk mooi en waardevol. Binnen het wielrennen is dat het hoogst haalbare doel op een seizoen. Daar staat dan weer tegenover dat je de Olympische Spelen maar één keer om de vier jaar kan meemaken. In zo’n geval kan je echt spreken van een unieke kans die zich misschien maar één keer in je carrière aandient. Dus begrijp ik best dat nogal wat mensen een medaille op de Olympische Spelen hoger inschatten.”

Wie waren jouw jeugdhelden eigenlijk? Voetballers? Wielrenners? Of vedetten uit andere sporttakken als Usain Bolt, bijvoorbeeld?

“Voetballers niet echt, eigenlijk. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in andere sporten. In wielrennen en atletiek, bijvoorbeeld. Usain Bolt is een mooi voorbeeld. Ik kan me zijn spraakmakende overwinningen op de Olympische Spelen nog zó voor de geest halen. Ik keek enorm op naar zo’n wereldvedetten. Niet alleen naar Bolt, ook naar Michael Phelps. Die twee zijn niet toevallig zowat de grootste figuren uit de recente olympische geschiedenis. Aan hén probeerde ik mezelf te spiegelen als piepjong kereltje.”

Je bent regerend Europees kampioen tijdrijden. Niet alleen leverde je dat een mooie trui op, de bonus die eraan vasthing was ook niet te versmaden: een ticket voor de Olympische Spelen in Tokyo.

“Ik wilde de sterren op die Europese trui opdragen aan mijn overleden collega’s Stef Loos en Bjorg Lambrecht. Kwam daar nog bij dat die titel me de zekerheid zou geven van een olympische selectie. Dat was een bijkomende reden om me dubbel te plooien, een extra boost. Naar de Olympische Spelen gaan… Niet zo gek veel atleten mogen dat meemaken. En als het dan lukt in Alkmaar, en je hébt dat ticket voor Tokyo op zak… Ik steek het niet weg, ik ben echt trots dat ik er straks bij mag zijn.”

En sinds die dag is er iets veranderd in jouw planning. Want je gaat echt een doel maken van de Olympische Spelen.

“Absoluut. Als je de kans krijgt om naar Tokyo te gaan, en je weet dat er een behoorlijk zwaar parcours wacht – in de chronoproef én in de wegrit – dat je in principe hoort te liggen, waarom zou je er dan niet voor de volle honderd procent voor gaan? Je weet maar nooit… Het speelde al even in mijn achterhoofd, zelfs vóór het EK al. Maar nu dat ik zeker ben dat ik mee mag… Volle focus. Ik weet waarom ik deze winter keihard heb gewerkt. Om dáár goed te zijn.”

Dus wordt de indeling van het komende seizoen allicht geen copy-paste van de jaargang die je net achter de rug hebt?

“Vooral in de twee maanden voor de Olympische Spelen zal er anders gewerkt worden. Die plannen zijn al een tijdje geleden omgegooid. Aanpassen aan het klimaat wordt bijvoorbeeld erg belangrijk. In dat verband hebben we al een paar opties verkend. Er zal anders, meer specifiek, getraind worden. Er zullen bepaalde wedstrijden wegvallen, bijvoorbeeld. Maar in samenspraak met de ploeg hebben we het gedroomde plan opgesteld. De voorbereiding zal perfect zijn. Dat hoop ik althans.”

Zijn de chronoproef en de wegrit voor jou even belangrijk in Tokyo? Of mik je in eerste instantie op de tijdrit, omdat je daar minder rekening moet houden met externe factoren zoals wedstrijdsituaties?

“Als ik mezelf in staat acht het in beide wedstrijden even goed te doen, dan komt het belang van die twee proeven automatisch gelijk te liggen. Ik leef gewoon van dag tot dag, daar in Japan. Scoor ik in de wegrit? Fantastisch! Valt het tegen? Jammer! Maar in beide gevallen gaat de knop meteen om en focus ik me op de tijdrit. Stap voor stap zal het gaan. Jezelf op twee dingen tegelijk concentreren lukt ginder toch niet. Dan ga je details verwaarlozen, en net in die kleinigheden kan het verschil tussen winst en verlies zitten.”

Tekst: Guy Vermeiren
Video: Facepeeters