Ex-wereldkampioen Wout van Aert stelt zijn ervaring in Dubendorf ten dienste van de ploeg

“Ik kan de jongens iets bijbrengen”

Wout van Aert die aan de start verschijnt van een wereldkampioenschap veldrijden? Tot juli 2019 leek dat niet meer dan vanzelfsprekend. De man die drie keer op rij de regenboogtrui won was een vaste waarde in de nationale ploeg van Belgian Cycling. Die ene zware val tijdens de Tour in Pau gooide behoorlijk wat roet in het eten. Maar kijk, zeven maanden later staat Van Aert zondag aan de start in Dubendorf. Met een pak goesting, maar met gematigde ambities…

Vorig weekend trok Wout van Aert tijdens de ministage voorafgaand aan de Wereldbekerwedstrijd in Hoogerheide voor het eerst in bijna twaalf maanden opnieuw de kledij van Belgian Cycling. Een hernieuwde kennismaking zonder drempelvrees, want het leek meteen of de ex-wereldkampioen nooit was weggeweest. De collega’s die al van in september het mooie weer maakten in veldritland ontvingen Van Aert alvast met open armen.

Je draagt opnieuw het mooiste shirt van de wereld. Zes maanden geleden was dat absoluut niet vanzelfsprekend. Wat maakt het bij je los, opnieuw deel uitmaken van de nationale ploeg?

Wout van Aert: “Eén jaar geleden was het de normaalste zaak van de wereld, ik die deel uitmaakte van de selectie voor het WK veldrijden. Dat was de afgelopen tijd wel even anders geworden. Maar tijdens die kleine teambuilding voorafgaand aan de Wereldbekerwedstrijd in Hoogerheide kwam die speciale WK-sfeer meteen weer helemaal terug. Ik ben gewoon heel blij dat ik weer bij die selectie hoor. Dat is op zichzelf al een overwinning van formaat, na een moeilijke periode.”

Zat dit bij je wederoptreden in Loenhout al in je achterhoofd? Of is deelnemen aan het wereldkampioenschap pas later een optie geworden?

“Ik kon pas in december echt serieus weer beginnen trainen. Dus toen ik in de Azencross aan de start verscheen was dat echt met een bang hartje. Ik hoopte natuurlijk stiekem dat ik meteen weer vooraan zou kunnen rijden, maar op dat moment was een goed BK rijden en een selectie afdwingen voor het wereldkampioenschap nog een verre droom. Ik durfde er echt niet aan te denken, omdat ik vreesde dat het gewoon niet realistisch was. Maar gelukkig viel alles al snel in de goeie plooi. Voor ik aan de start verscheen van het Belgisch kampioenschap kreeg ik wel in de gaten dat mijn niveau goed genoeg zou kunnen zijn om naar Dubendorf te gaan. Niet alleen omdat dat een welgekomen prikkel zou zijn met het oog op het voorjaar, maar ook omdat ik het gewoon superleuk vind om er nog eens vol voor te gaan. Want cross rijden is nog steeds wat ik het allerliefste doe.”

Heb je jezelf verrast met die vlotte comeback?

“Absoluut. Als ik je in augustus ernstig geblesseerd thuis zit denk je daar echt niet aan. Toen ik niks mocht doen besefte ik echt dat herstel veel tijd zou vergen. En dat was helemaal het geval toen ik iets later tot de conclusie kwam dat ik wel héél veel van mijn mogelijkheden was verloren, zelfs los van het eigenlijke herstel van die letsels. Je kan dus wel zeggen dat ik mezelf verbaasd heb. Ik stond trouwens niet alleen met die mening. Want ook in mijn onmiddellijke omgeving waren de verwachtingen eerder mild van aard. En nu gaat het gelukkig veel beter dan ik durfde denken.”

De bondscoach beschouwt je als het bindmiddel in de selectie die Belgian Cycling uitstuurt naar Dubendorf.

“Dat is leuk om te horen. Een mooie rol, vind ik. Daar kan ik mezelf dit jaar zeker in vinden. Ik hoop dat ik nog vaak mag terugkomen als de leider van het team, maar op dit moment denk ik dat er andere jongens zijn die beter naar dit WK konden toeleven. Ik kan die gasten wel iets bijbrengen, omdat ik de enige in de selectie ben ben die weet wat het is om wereldkampioen te zijn, die weet hoe je zo’n koers winnend moet afsluiten. Ik zal de eerste zijn om die jongens vertrouwen te geven. Ik stel mijn ervaring ten dienste van hen. En het is mooi dat de bondscoach er ook op die manier over denkt.”

Is het toeleven naar die ene dag nu anders? Vroeger verwachtte iedereen dat je vól voor de wereldtitel zou gaan. Dat lijkt me nu iets minder het geval.

“Dat was eigenlijk een van de voornaamste redenen waarom ik deze winter echt nog aan veldrijden wilde gaan doen. Omdat het aangenaam is als je van week tot week progressie blijft maken, zonder dat je daar verwachtingen aan koppelt. Al voeg ik er wel aan toe dat we een soort van schema hebben gemaakt dat inhoudt dat het WK in Dubendorf mijn beste wedstrijd van het veldritseizoen moet worden. Het zal als vanouds aanvoelen als ik donderdag samen met de rest van de ploeg in Zwitserland aankom, daar ben ik zeker van. Maar toch wordt het allemaal anders. Die wedstrijd zat de voorbije jaren al maanden vooraf in mijn hoofd, terwijl ik er nu pas in laatste instantie ben aan gaan denken.”

Niks moet, alles mag. Is dat een mooie samenvatting?

“Dat klopt. En dat is wel eens fijn. Want het voorjaar staat straks voor de deur, en dan zal het weer anders zijn.”

Tekst: Guy Vermeiren
Foto’s en video: @facepeeters