#Throwback: wonderweek in Innsbruck

Twee wereldtitels. Evenveel zilveren medailles. En één bronzen plak. Belgian Cycling maakte een absolute ‘grand cru’ van het wereldkampioenschap wegwielrennen in Innsbruck. Twaalf maanden later gaan onze renners aan de slag in Yorkshire. In de hoop dat terugkijken inspirerend werkt, nog even herbeleven hoe het er één jaar geleden aan toeging.

Op maandag 24 september werd geopend met de tijdrit voor meisjes junioren. Shari Bossuyt was de enige landgenote die aan de start verscheen. Zij legde beslag op een achttiende plaats. Een aperitiefhapje, in afwachting van de champagne die later die dag zou volgen. Brent Van Moer verbaasde vriend en vijand met een zilveren medaille in de chronoproef bij de beloften, een prestatie die de Waaslander zélf verstomd deed staan.

Nóg meer en nóg beter volgde één dag later. Toen begon Remco Evenepoel in een tijdrit bij de junioren aan een zelden vertoond nummer. De Europese kampioen tijdrijden degradeerde de verzamelde tegenstand tot figuranten en pakte de wereldtitel met bijna anderhalve minuut voorsprong. Ook vermeldenswaard: de fraaie zevende plaats van Ilan Van Wilder, een renner die in de schaduw van Evenepoel ook aan een méér dan aardig seizoen bezig was.

Geen dag zonder medaille
De weg naar het podium bleef bekend terrein in de aanvangsfase van het wereldkampioenschap. Geen dag zonder medaille, leek het wel. Want ook bij de heren elite scoorde een renner van het Belgian Cycling Team. Europees kampioen was Victor Campenaerts al drie keer eerder geweest. Eén keertje bij de beloften, tweemaal bij de elite. Maar het podium van een wereldkampioenschap was voor de Antwerpenaar onbekend gebied gebleven. Tot die ene dag in Innsbruck. Op een bergachtig terrein dat in principe het zijne niet was verbaasde Campenaerts vriend en vijand. Tegen winnaar Rohan Dennis was niks in te brengen, maar dat Victor tegen tijdritwonder Tom Dumoulin minder dan één seconde tekort zou komen om de zilveren medaille te pakken had ook hij niet voor mogelijk geacht.

Evenepoel bis
Op donderdag leerde de wereld Remco Evenepoel pas écht kennen. In de wegwedstrijd kwam de Brabander ongelukkig ten val. Evenepoel verloor behoorlijk wat tijd voor hij door de volgwagen kon worden gedepanneerd. De achtervolging die toen werd ingezet deed behoorlijk wat monden openvallen. De kopman van de juniorenploeg stak in een beklimming het hele deelnemersveld voorbij, blies even uit en sprong korte tijd later weg. Alleen de Duitser Mayrhofer was bekwaam de ontketende renner van het Belgian Cycling Team bij te benen. Tot Evenepoel ook diens gezelschap niet meer op prijs stelde, tenminste. Met één simpele versnelling ging ook de laatste concurrent overboord. Evenepoel stoomde in zijn eentje door naar een tweede gouden medaille.

Zilver voor Bjorg
En nóg was het niet afgelopen voor de Blauwe Brigade. Want ook op vrijdag hing de Belgische vlag aan één van de drie masten in de buurt van het erepodium. De betreurde Bjorg Lambrecht woekerde in de beloftenwedstrijd met zijn krachten. De kleine klimmer bleef de wedstrijd onverdroten dynamiteren, maar uiteindelijk moest hij zijn meerdere erkennen in de Zwitser Hirschi, een man die in een afdaling op 9 kilometer van de finish nét dat tikje meer risico’s nam. De zilveren medaille bleek een schrale troost voor de man die onderweg veruit de sterkste was geweest.

Tekst: Guy Vermeiren
Foto’s: Photo News